Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/252

w dzień do kościoła modlić się, aby Bóg dał bratu upamiętanie.
 — Otóż to z babami!
 — Z dziadami gorzej, mój bracie. Baba ma serce przynajmniej — czuje, a wy kamienie w piersiach nosicie... Słowa powiedzieć nie można. Tak chcę i tak ma być! Chce wydać najlepsze dziecko za jakiegoś obiboka i ani mu wyperswaduj.
 — Przepraszam, nie jest on taki obibok, jak się zdaje.
 — A cóż jest?
 — Młody człowiek, dość zamożny.
 — Odkądże to?
 — Od niedawna. Właśnie mi żydzi mówili, że drobne dłużki, jakie miał, popłacił co do grosza i że niezadługo, za kilka miesięcy, ma odebrać znaczną sumę z zapisu.
 — Proszę!
 — Prócz tego, trzeba pani siostrze wiedzieć, że ma on zamożnego a bezdzietnego wujaszka, po którym napewno kiedyś majątek odziedziczy.
 — No, no, ale cóż więcej?
 — Czy jeszcze mało?
 — Nietylko mało, ale nic!
 — Jednakowoż dowiaduję się, że już kilka razy wyjeżdżał i że szuka majątku do nabycia, a dzierżawcę radby komu odstąpić. Człowiek przy-