Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/254

rat dzierżawnych, co mu przychodzi, o ile wiem, z trudnością.
 — Zkądże to siostra wiedzieć może?
 — Znam kasyera. I jeszcze w jedno wierzę — dodała, patrząc złośliwie na brata.
 — W cóż takiego?
 — Może będzie wolał umizgać się do Zosi, aniżeli do tej swojej żydowicy w Czarnembłocie.
 Pan Jacenty zerwał się z krzesła bardzo oburzony.
 — Co to za dziwactwa wygadujesz, moja pani siostro?
 — Prawdę szczerą!
 — Plotki chyba babskie.
 — A więc niech będą plotki. Masz racyę, są tą plotki, które cały świat na własne oczy widzi i na własne uszy słyszy. Twój piękny kawaler po trzy i cztery razy tygodniowo bywa w Czarnembłocie „pod Zielonym łabędziem.“
 — U Małki?
 — A tak. Ładna, bardzo przystojna żydóweczka...
 — Ładna, ale to niczego nie dowodzi. Przecież i ja tam bywam.
 — Bywasz, panie bracie, kilka razy do roku, gdy masz zrobić sprawunek, ale nie przesiadujesz godzinami, nie umizgasz się, pieniędzy nie tracisz, tak, jak tamten pan.