Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/258

grał? No, ale żart żartem, ileż to ta sukcesya czyni?
 — Czyja?
 — A onego dzierżawcy z Zatraceńca?
 — Dużo, panie Walenty, bardzo dużo! Ja chciałbym mieć to w majątku.
 — Dziesięć tysięcy, dwadzieścia?
 — Powiadają, że sto.
 — Oho! sto tysięcy? Bajki, prześwietny sądzie. Łatwo to wymówić, ale mieć w kieszeni — trudno.
 — On ma.
 — To ci łajdak szczęśliwy!
 — Dlaczego on ma być łajdak? Skoro człowiek ma sto tysięcy w majątku, to wcale nie jest łajdak i nie może być łajdak?
 — A to dlaczego?
 — Bo jest duży pan...
 Wasążek zastanowił się nad tem zdaniem, wypił duszkiem kufel i rzekł:
 — Prawda, sto tysięcy, to ma swoje znaczenie.
 — Ma swój glanc! — dorzucił Mojsie.
 — Że też to zawsze padnie na takiego, co nie potrzebuje.
 — Coby pan Walenty zrobił, żeby miał sto tysięcy? — zapytał żyd.
 — Co jabym zrobił? Juści wiedziałbym ja co robić.