Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/325

 — Oczywiście. Sukcesyę odbierze i to, co mu dziś dam, wróci.
 — Proszę!
 — Dlaczego nie mam dopomódz? Chłopak dobry i sąsiad. Potrzeba jest chwilowa, a mogą go zniszczyć. Powiada siostra, że pomagam nieproszony. Prawda, nie żądał tego, aleć sam widzę, w jakich jest opałach. Pani siostra, chociaż tak się rzucasz i srożysz, zrobiłabyś to samo, co ja.
 — A broń Boże!
 — Nie wystawiaj się gorszą, niż jesteś. Mając wszelką pewność oddania...
 — Aha! hypoteka, prawda? Pierwszy numer na księżycu.
 — Bardzo przepraszam, są kapitały i majątek.
 — Widział pan brat, liczył pan brat, co?
 — Nie liczyłem, ale to rzecz wiadoma; wszyscy o tem mówią.
 — Także dowód! O tobie, panie bracie, wszyscy mówią, żeś bogacz, a jesteś tylko zamożny. Nie, nie spodziewałam się po bracie, żeby tak bez namysłu lecieć, jak ćma w ogień. Jak mi Bóg miły, nie uchodzi. Skoro się już jest w latach, trzeba być uważnym i rozważnym, dotrzeć do źródła, przekonać się, sprawdzić. Są, ludzie, którzy się takiej zasady trzymają.
 — Cóż to za ludzie!
 — Choćby, nie chwaląc się, ja! Baba jestem,