Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/73

dziwo, że człowiek ma oczy? Ładne, brzydkie, aby oczy, aby widziały.
 — No, no, wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi.
 — Niech sobie siedzi, niech wcale nie siedzi, niech leży! Co nam do tego? Daj wasan pokój, panie Walenty, nie mówmy już o tem. Wasan zapewne chce co kupić na jarmarku?
 — Nie.
 — To po co wasan jedzie?
 — Interes mam.
 — Pieniędzy?
 — A właśnie, muszę spenetrować po mieście, może znajdę jakiego żydka.
 — Przecież ma asan na miejscu w Olszance Chaskiela, bardzo porządny człowiek i chętny do każdej dogodności. Dlaczego on panu Walentemu nie dał?
 — Obiecywał, że się na jarmarku postara i właśnie dlatego jadę.
 — Niech się pan Walenty nie boi; jeżeli Chaskiel przyobiecał, że się postara, to się postara napewno. On bardzo słowny jest. Zresztą, dlaczego nie ma być słowny? Panu Walentemu jeszcze można dać pieniędzy.
 — Dlaczego Jukiel mówi, że jeszcze?
 — Bo są tacy, którym już dać nie można.
 — No, to skoro mnie można, po co mam cze-