Strona:Klemens Junosza-Kłusownik.djvu/110

—   104   —

 „Ma się rozumieć, a podług waszego rozumienia inaczej?“
 „Owszem, jeszcze bardziej, zawsze trzeba dziękować Bogu za to, co już nam dał, a prosić żeby jeszcze więcej dał i jeszcze więcej.“
 „Nigdy wam nie dość.“
 „Aj, Mateuszu, pomyślcie-no, co wyście powiedzieli? jakie wyście rzadkie słowo wymówili i jak niepotrzebnie takie słowo wymawiacie.“
 „Nie rozumiem was.“
 „Powiedzieliście „dość.“ Weźcie to na rozwagę, na rozum, i zastanówcie się co to znaczy?“
 „Dość znaczy dość, do woli, do syta, tyle co potrzeba.“
 „I kto takie słowo wymawia?“
 „Juścić nie psi, tylko ludzie.“
 „Nie wielki z was majster do myślenia. Żeby was na przykład, nie chcę złą godzinę wymówić, złapał w lesie Barnaba i zaczął łomotać po waszym grzbiecie grubym kijem, tobyście krzyczeli „dość;“ żeby was, niech się na naszych wrogów obróci, trzęsła febra, tobyście też mogli krzyczeć dość; ale gdyby wam kto dawał pieniądze, zboże, perły; gdyby wam toczył z pełnej kufy okowitę, to nie spieszylibyście się z wołaniem, moglibyście zapomnieć, że ta-