Strona:Klemens Junosza-Nasi żydzi.djvu/156

Ta strona została uwierzytelniona.

Część II. „Moed“ (święta). Mówi o sobocie, o dniach świąt i postu, o pracach w te dnie zakazanych, o obrzędach przepisanych na każde święto, o ofiarach, jakie na każdą uroczystość do świątyń przynoszono. Każde święto ma swój oddzielny traktat.

Część III. „Naszim“ (o kobietach). Dzieli się w sposób następujący: 1) „Jebamot“ o powinności zaślubienia wdowy po zmarłym bracie i sposobie uwolnienia się od tego obowiązku; 2) „Ketubot“ o umowach małżeńskich; 3) O ślubach czynionych, o wstrzemięźliwości w pożyciu małżeńskiem, w pożywieniu, o prawie rozwiązywania takich ślubów; 4) O „Nazyreacie“, rodzajach i sposobie takiego ślubu[1]; 5) „Githin“, o rozwodach i opuszczeniu żony; 6) „Sotha“ o kobietach podejrzanych; 7) „Kidduszym“

  1. „Nazyreat“, był to rodzaj pewnego ascetyzmu, do którego zobowiązywano się ślubem, albo na całe życie, albo tylko na pewien przeciąg czasu, pospolicie do 30 dni. Zobowiązani ślubem, wystrzegali się wina, odurzających napojów, nie dotykali ciał zmarłych, nie strzygli włosów na głowie, etc. Śluby mogły być czynione zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn, powodem zaś ich czynienia bywała najczęściej groźna a szczęśliwie przebyta choroba, niebezpieczna podróż itp.