Strona:Klemens Junosza-Obrazki z natury.djvu/23

 — Chyba nie posądzisz mnie o jakąś tajemną korespondencję.
 — W takim razie dlaczego mi go nie chcesz pokazać?
 — Bo widzisz... No — spodziewam się, że nie będziesz mi przecie wyprawiał scen zazdrości...
 — Ale jestem ciekawy...
 — Żałuję, że nie mogę ciekawości twojej zaspokoić.
 — Zaczynasz mnie zanadto intrygować, moja duszko, i dalibóg, sam nie wiem, co mam o tym myśleć.
 — Najlepiej nic, bo zresztą to jest głupstwo, bagatelka, rachunek pachciarza...
 — Doskonale! Pokaż-no, bo właśnie i ja chciałbym się z nim obliczyć, to się jedno z drugim kombinuje.
 Pani zmieszała się.
 — Możeby na później odłożyć.
 — Ciekawym, dlaczego? Wydałem w Warszawie sporo grosza i teraz potrzebuję pieniędzy, to też bardzo będzie mi na rękę coś odebrać.
 — Kiedy... kiedy...
 — Co?