Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/103

i to jest właśnie najgorszy raz, że z powodu niezapłacenia raty, ja potrzebuję wymagać od pana całkowitą sumę na jeden raz.
 — Bój się pan Boga, ależ to mnie zrujnuje!
 — To bardzo może być i dlatego jest mi tak przykro; ja od tej wymagalności zdrowie tracę, ale ustąpić nie mogę.
 — Dlaczego? Powiedz pan dlaczego? Czy nie płaciłem rzetelnie, dopóki mogłem?
 — Płacił pan.
 — Czy nie jestem gotów dać panu teraz kilka rubli za pańską wyrozumiałość?
 — Owszem, pan jesteś gotów, ja wiem, pan już trzyma rękę w kieszeni.
 — Więc?
 — Ja panu powiem prawdziwą prawdę: ja już mam dosyć tego lichwiarstwa, to paskudny fach; państwo powiadacie, że to nie honorowe jest, że każdy lichwiarz, to rozbójnik, złodziej, a ja powiadam, że czy ono honorowe, czy nie honorowe, to też niewiele warto, bo żadnego dochodu nie daje.
 — Nie daje?
 — Co się pan dziwi? Zkąd ma dać? Czy z tego, że pan naprzykład nie zapłaci raty, albo że drugi