Strona:Klemens Junosza-Pan Gamajda.djvu/14

 — Ja dziękuję Panu Bogu za to, co nie jestem ksiądz — i co nie potrzebuję słuchać waszego myślenia.
 — Ha! ha!
 — Ny, bo jakbyście mnie napchali w głowę waszych myśli, to od takiego ciężkiego interesu mógłbym dostać, broń Boże, słabość w głowie.
 — Proś ty Boga, żebym ja gorączki jeno nie dostał, bo mogłaby cię zara łamana frybra spotkać!
 — Aj, panie Józefie, panie Józefie! wy bardzo kiepski znawca na polityczne rozmowe, nie lubicie uszanować człowieka.
 — Albo ty komisarz, żeby ja ci miał uszanowanie oddawać?
 — Aj, aj, ja też mogę się czasem przydać...
 — Nie wiem na co? Chyba do zatkania komina.
 — Niech i tak będzie — ale ja mam także swoje kombinacje.
 — Wiadomo, żydowskie przebiegi...
 — Ny, ny... czasem to wcale nie żydowskie. Wy naprzykład powiadacie, że Wróbel niema być wójtem.
 — Bo i nie będzie.
 — A ja powiadam, że to jeszcze wcale niewiadomo...
 — Józefie, — odezwał się Onufry, — Józefie! bo wy się jeno użeracie z Boruchem — a my ciekawi onego wójtostwa. Tedy na ten przykład, powiadacie, że on nie będzie?
 — Toć swoje lata odbył?
 — Zdaje się człowiek on to niezły...