Strona:Klemens Junosza-Pan Gamajda.djvu/35

 — Pijcie na zdrowie.
 — Nasz Maciej to wielki mechanik do szkła.
 — Inszy człowiek będzie do każdej rzeczy sposobny, a inszy to i łyżką do gęby nie trafi.
 — To niby mnie tak przymawiacie?
 — Co mam przymawiać? Nikomu ja nie przymawiam, jeno tak powiadam, po sprawiedliwości.
 — Ot, nie przekomarzajcie się po próżnicy, kiej bo piwo na kadzi, wypić nie zawadzi; a skoro pani adwokatka dała butelczynę, to niech jej Bóg miłosierny na dzieciach błogosławi.
 — Kiej ich nie ma.
 — To bajki! choć i nie ma, a dla tego popóźniej będą. Pamiętacie kumie, jak to Pieter Świdrowaty narzekał?
 — A juści, Pieter Świdrowaty, co się z Magdą Baranówną ożenił.
 — Czekali rok, dwa, trzy roki — nic — a on Pieter, chudzina, mało się nie zamartwił na śmierć. Powiada, pamiętam, do mnie: Oj sierota ja! sierota przez dzieci! Ni komu gadziny popaść, ni komu bydlęcia do wody zagnać, ni co!
 — Bo i pewnie.
 — Dlatego tera mają cościć ze siedmioro, a pochowali już z pięć.
 — Tak to czasem bywa — zakończył Maciej — a wódka dobra!
 — Bez wody.
 — Wiadomo że nie taka, jak u Borucha.