Strona:Klemens Junosza-Wojtek Więcior.djvu/20

Ta strona została uwierzytelniona.

nie chciał. Pilnował jej przez jakiś czas ów pies brzydki, ale snać sprzykrzyło mu się, bo zniknął i już go nigdy nie widziano w Wólce...
Waląca się chałupa stoi jeszcze nad brzegiem. Krokwie przegniły od wilgoci, dach się zapadł... tylko ceglany komin sterczy nad rumowiskiem.
Czasem nocą, puszczyk na tym kominie siada i kwili tak żałośnie, aż się serce ściska.

KONIEC.