Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom I.djvu/164

 — Tak się zdaje.
 — Pewnik, prawda niezbita. Powiedz że mi też, drogi pani Aleksandrze, ile też masz kapitału?
 — Sporo.
 — Ze mną możesz być szczery, tembardziej, że mamy pracować do spółki.
 — No, tak.
 — Więc ile?
 — Widzi pan, to zależy...
 — Od czego?
 — Od ceny domów w Warszawie.
 — Aha! więc posiadasz pan dom.
 — Tak, jakby.
 — Gdzież to? na jakiej ulicy? Widzisz, kochany panie Aleksandrze, ja Warszawę znam jak mało kto, i wiem bardzo dobrze, ile który dom wart.
 — Właściwie, panie dobrodzieju, dom, o którym mówię, jest niewielki, ale zawsze jakiś dochodzik przynosi, a w razie sprzedaży — wcale przyzwoitą sumkę możnaby za niego osiągnąć.
 — Za ten pański domek?
 — A tak.
 — No, jeszcze kieliszeczek likieru, kochany współobywatelu, a może i sąsiedzie — rzekł Faramuziński, — bo trzeba wiedzieć, że ja także mam dom i także niewielki. Dzielny z pana człowiek, panie Aleksandrze, jak cię kocham, dzielny! Za twoje zdrowie. Obyś żył jaknajdłużej, obyś doszedł do szczytu sławy jako artysta, obywatel-artysta. Jakiż jest numer twojej nieruchomości?