Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom I.djvu/183

 — I dawać zaliczenia! Ja wiem, ale gdzie są fundusze?
 — Tymczasem — odrzekł aktor — mógłby pan dobrodziej forszusować na to ze swoich. Przecież ja jestem odpowiedzialny i mój wkład opieram nie na czczem słowie, lecz na nieruchomości. Jest to prawie tak jak hypoteka. Choćby od jutra zbierać możemy personel, byleby pan mnie chwilowo zastąpił; ale, jak uważam, pan szanowny uczynić tego nie chce.
 — Mylisz się pan, chcę i uczynię, lecz niechże wiem wpierw, jak dalece zaawansowałeś pan w tej sprawie?
 — Jestem pewny swego, jak najpewniejszy.
 — Być może, ale coś pan zrobił, jakie środki przedsięwziąłeś, żeby się przybliżyć do celu?
 — Proszę pana — odrzekł — przecież nie mogę jak tatar wpaść do czyjego domu, porwać pannę i uciec z nią, tembardziej, że nie o pannę głównie idzie.
 — Rozumiem, ale chciałbym wiedzieć przynajmniej czy porozumiałeś się z ową gąską, i czy ona się zgadza?
 — Pisałem do niej przed trzema dniami, ale odpowiedzi nie mam.
 — Liścik! mógł nie dojść.
 — Niezawodnie doszedł, oddano go jej na ulicy.
 — I cóż odpowiedziała?
 — Nic.
 — To nie wiele. Czy wolno wiedzieć, co w nim było? Przepraszam panie Aleksandrze kochany, że cię