Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/132

 — Istotnie, to jest wyraz znaczący.
 — Zwłaszcza, gdy wychodzi z ust człowieka, który w departamencie jest jak u siebie w domu.
 — Czy być może?
 — Ależ tak... stosunki ogromne, wpływy, znajomości! słowem co tylko zechce, może zrobić.
 — Powierzchowność nie bardzo ujmująca.
 — Powierzchowność! jest też o czem mówić! Ma on coś lepszego niż dziesięć najpiękniejszych powierzchowności, bo przedewszystkiem wysokie stanowisko, wpływ, znaczenie, a oprócz tego spory majątek. Dobra ziemskie w płockiem, udziały w kilku cukrowniach, a podobno i gotówka jest.
 Pani radczyni zamyśliła się.
 — Ciekawa jestem — rzekła, — jakie wrażenie zrobił na Stasi. Dziś jeszcze zapytam jej o to.
 — Nie trzeba, niech mama tego nie robi!
 — Dlaczego?
 — Lepiej powoli. On tu nocuje, naturalnie, niewywczasowany, spać będzie długo, przed obiadem nie puścimy go ztąd.
 — Wielki z ciebie dyplomata, mój Adolfie.
 — Nie, lecz mam zwyczaj iść do celu powoli i konsekwentnie. Zrazilibyśmy Stasię do niego odrazu, wspominając o naszych zamiarach; lepiej czasowi rzecz tę pozostawić. On zrobi swoje, zwłaszcza teraz, gdy usunęliśmy ją z pod wpływu pana Czesława.
 — Powiedz mi Adolfie, co ty cierpisz do tego chłopca?
 — Nie lubię entuzyastów, nie lubię tych, co za-