Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/149

 — Czas, panie szanowny, czas.
 — Masz słuszność... ktoby temu uwierzył przed laty?
 — A jednak...
 — Prawda, prawda... tak trzeba... tak dobrze, słuchaj no — rzekł po chwili milczenia, a z sobą co zamierzasz uczynić?
 — Kursa chcę skończyć przedewszystkiem.
 — To się rozumie, mój drogi, ale później? Gdzież podziejesz zdobytą naukę, w jaki sposób zużytkujesz swój dyplom? Ciasno wszędzie, dyabelnie ciasno, mój kochany.
 — To prawda.
 — W dodatku jeszcze wybrałeś też sobie fakultet, niech cię kule biją! Nauki przyrodnicze! Na co ci się to przyda? Żebyś prawnikiem był, to jeszcze pół biedy; adwokatura przynajmniej daje kawałek chleba naturalnie do czasu, bo niedługo będzie więcej adwokatów niż klientów. Ale nauki przyrodzone? Gdzie się z niemi podziejesz biedaku? Wszędzie ciasno!
 — Ja też, panie mecenasie, pójdę tam, gdzie jeszcze, względnie przynajmniej, nie ma wielkiego natłoku.
 — Ciekawym!
 — Ogrodnikiem będę.
 — Ogrodnikiem?!
 — Tak jest.
 — Takim co kapustę na targach sprzedaje?
 — W tym rodzaju, z tą może różnicą, że będę tę kapustę może trochę umiejętniej uprawiał, aniżeli niewykształcony ogrodnik.