Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/154

 — Ależ ten list był z Warszawy!
 — I to nic nadzwyczajnego, gdyż ja odrazu zgadłem, że Stasia jest zajęta kimś w Warszawie.
 — Stasia nie jest nikim zajęta — rzekła z gniewem sędzina, — a list napisany ręką Czesława.
 — Pana Czesława! no proszę, to musi być coś ciekawego.
 — Nie ciekawego, ale okropnego! Oto go masz, masz, czytaj! Z temi słowami radczyni jak bezwładna padła na fotel i zakryła oczy rękami.
 Pan inżynier lubił pozować na anglika i wszystkim kazał podziwiać swą zimną krew i panowanie nad sobą. I tym razem z roli nie wyszedł.
 Włożył na nos binokle, zapalił zagasłe cygaro i zbliżywszy się do okna czytać zaczął.
 W miarę czytania jednak, twarz jego wydłużała się i bladła, a usta kilkakrotnie drgnęły nerwowo.
 Przeczytał uważnie cały list raz i drugi, złożył go napowrót starannie i podając radczyni rzekł:
 — Zwracam mamie ten familijny dokument.
 — I cóż! co ty powiadasz Adolfie? Czytałeś przecie.
 — Czytałem.
 — I?
 — I oddaję mamie list z prośbą, aby mama włożyła go napowrót do tajemniczego koszyka.
 — Ależ ten list zawiera przerażające wieści.
 — Zapewne... gdyby były prawdziwe.
 — Więc ty im nie wieszysz? — zawołała chwytając go za rękę, — ty im nie wierzysz, wszak prawda?