Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/190

 — Rzecz naturalna, że tak, tylko przez sumienne, ślepe wykonywanie zleceń danych mi przez zwierzchników, starałbym się wydobyć z większości, która słucha i dostać się do szeregów mniejszości, która rozkazuje, ale odeszliśmy od przedmiotu. Wszcząłem tę rozmowę dlatego, aby przekonać was, że zawsze o was myślałem.
 — Któż o tem kiedy wątpił, zawołała radczyni.
 — Byli tacy. Czesław naprzykład...
 — O mój panie Adolfie, dajżesz pokój. Jesteś mężem naszej siostry, jesteś naszym gościem, pragnąłbym przyjąć cię jak najserdeczniej, a ty wszczynasz kwestye, o których lepiej by nie mówić.
 — Ale...
 — Ale pozwól. Podoba ci się to wino?
 — Doskonałe! Od wielu lat nie miałem w ustach takiego nektaru.
 — A więc jeszcze jeden kieliszek!
 — Zgoda! Pić dobre wino to jest także do pewnego stopnia obowiązek, ale widzisz Czesławku kochany...
 — Co?
 — No ja wam zawsze mówiłem, to jest tobie i Stasi, że praca jest podstawą bytu człowieka. Czy tak?
 — Zdaje się.
 — Zawsze wam mówiłem, że nie należy oglądać się na cudzą pomoc. Nie mam pretensyi do wdzięczno-