Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/20

 Ten dobry był dobry z całą swoją familią!
 Pani burmistrzowa była dobra, panna burmistrzówna jeszcze lepsza, a krewny pani burmistrzowej, co do magistratu za pisarza nastał, był najlepszy.
 Sam cymes! oby wrogom naszym codzień się taka dobroć trafiała!
 Mendel miał u burmistrza wielkie zachowanie; mógł w mieście robić co sam tylko chciał, potrafił siadać w kancelaryi na krześle, trzymając w gębie cygaro, potrafił... czego on nie potrafił!
 Mendlowa miała łaskę u pani burmistrzowej, a Małka u całej familii pana burmistrza...
 Sama prezydentowa — tak ją dla wielkiego honoru nazywali — mówiła, że równie ładnych oczu, jak Małka ma, nigdy jeszcze w swojem życiu nie widziała... Dlaczego tak mówiła? — ja nie wiem, oko jest oko, takie czy owakie, wszystko jedno przecież.
 Raz burmistrzowa zaczęła głaskać Małkę po twarzy i powiedziała takie słowa:
 — Kochana Małciu, ciebie szkoda, ty taka śliczna jesteś!
 Małka bezczelnica (jak to znać, że jej matka na paznokieć stąpiła) śmieje się i pyta:
 — Nu — a co ja mam zrobić, żeby mnie nie było szkoda?
 — Przychodź do nas — powiada dobra burmistrzowa — nauczysz się czytać, pisać, a co będzie dalej, zobaczymy.
 Zaczęła Małka chodzić, zaczęła się uczyć... Z początku na krótko, potem coraz na dłużej, zaczęła mę-