Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/274

ma, że tańszej i mniej uciążliwej kuracyi trudno sobie wyobrazić.
 — Istotnie; więc dobrze, zamiast bigosu przyniosę ci kwaśnego mleka, właśnie mam doskonałe ze śmietaną, zimne jak lód.
 — Ano, to i owszem, bo nawet jestem, co prawda, trochę głodny.
 — Śpieszę, idę — rzekła pani, wyjmując kluczyki z kieszeni; jednocześnie wypadł jej jakiś papier w kilkoro złożony.
 Pan Ignacy pospieszył aby go podnieść, lecz żona, szczuplejsza i zręczniejsza od niego, nie dała się uprzedzić. Podniosła pospiesznie papier i schowała go do kieszeni.
 — Co to jest, Petronelciu? — zapytał zaciekawiony szlachcic — co to za liścik?
 — Chyba nie posądzisz mnie o jakąś tajemną korespondencyę.
 — W takim razie dlaczego mi go nie chcesz pokazać?
 — Bo widzisz... No — spodziewam się, że nie będziesz mi przecie wyprawiał scen zazdrości...
 — Ale jestem ciekawy...
 — Żałuję, że nie mogę ciekawości twojej zaspokoić.
 — Zaczynasz mnie zanadto intrygować, moja duszko, i dalibóg sam nie wiem, co mam o tem myśleć.
 — Najlepiej nic, bo zresztą to jest głupstwo, bagatelka, rachunek pachciarza...
 — Doskonale! Pokaż-że, bo właśnie i ja chciał-