Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/36

obiecałem. Kto dowiedzie, że jest inaczej, dam mu dziesięć rubli!
 — To rozbójnica jest, ale nie żona!
 — Aj, aj, nie bądźcie tak popędliwi i gwałtowni, pogadajmy jak ludzie poważni. Chodźcie do drugiej stancyi, może się zgodzimy — posłuchajcie przynajmniej, co ja powiem.
 Gdy się znaleźli już w drugiej stancyi, Mendel przemówił w te słowa:
 — Niema takiego interesu na świecie, coby się nie dał zreperować...
 — Fajbuś ma wielką krzywdę!
 — O tem, czy on ma krzywdę, możnaby bardzo dużo powiedzieć; oby nikt z was nigdy większej krzywdy nie doznał! Wy potrzebujecie się zastanowić, że Fajbuś, Bogu dzięki, nie ma wybitego oka, ani złamanej kości. Ten przypadek, co się stał, może być prędko zapomniany, a za to Fajbuś ma...
 — Co on ma?! co on ma!? Ma siniaki!...
 — Cicho, sza! Siniaki? wielka rzecz siniaki! Za te siniaki, to on się przekonał, że dostał za żonę spokojną, skromną, nabożną dziewczynkę, która dopiero pierwszy raz za mąż wychodzi i przez to wstydliwa jest...
 Gdy to Mendel powiedział, zrobił się wielki rejwach, wszyscy zaczęli na niego krzyczeć:
 — To podług ciebie skromność? to wstydliwość? Okaleczyć, mało nie zabić takie złote dziecko, takiego Fajbusia!? taką czystą duszę! Każdy rozbójnik, co lu-