Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/64

nier do żony — dobrze się zaczyna! Panie Fichtenberg! — rzekł głośno.
 — Przepraszam, Fichtencwajg! Izydor Fichtencwajg... moje nazwisko jest tu bardzo znane.
 — Tedy, panie Fichtencwajg, z okazyi owych przyjacielskich usług, pozostały zapewne jakieś rachuneczki.
 — Bagatelka! Myśli pan, że ja po to przyszedłem? Ja przyszedłem odwiedzić państwa, zapytać o zdrowie, po takiem ciężkiem zmartwieniu.
 — Dziękujemy za pamięć, ale ponieważ właśnie mieliśmy mówić o interesach z matką, więc nie od rzeczy będzie wiedzieć ile ten rachunek wynosi?
 — Bagatelka! całkiem mała rzecz.
 — Ależ ile?
 — Cała parada... tysiąc dwieście rubelków...
 — I to pan nazywasz bagatelką!
 — A jak mam inaczej nazywać?..
 — Panie Fichtencwajg, za pozwoleniem. Twierdzisz pan że znałeś dawno mego nieboszczyka teścia?
 — Mało dwadzieścia lat... może więcej.
 — Przypuszczam tedy, że i stan jego interesów nie jest panu obcy. Zresztą wy, starozakonni, macie doskonałe wiadomości o takich rzeczach.
 Fichtencwajg uśmiechnął się.
 — Dla czego my mamy nie mieć doskonałych wiadomości? — zapytał — przecież to nasz fach.
 — A więc powiedz mi czy oprócz pana jeszcze kto posiada rewersy ojca.
 — Kto ma posiadać? Pan radca handlował tyl-