Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/80

 — No tak, tak... ale zapewniam panią, że to jest plotka szkaradna.
 — Mówią, że niema dymu bez ognia.
 — Przysłowia nie zawsze mieszczą w sobie mądrość.
 — Ostatecznie — rzekła radczyni — cóżby było w tem złego? Klocia jest zachwycająca panienka i każdemu może się podobać. Co do mnie nie miałabym nic przeciwko temu.
 — Pani?
 — Tak jest, ja.
 — A Stasia?
 — Sądzę, że już zapomniała o tym projekcie...
 — Więc to zerwane naprawdę...
 — Naturalnie... od dość dawna nawet.
 — Niepodobieństwo!
 — Zapewniam panią.
 — Jakiż powód? na miłość Boską, jakiż powód? Przecież o ile wiem Stasia była nim bardzo zajęta, a ze względów praktycznych, odrzuciwszy już kwestyę wzajemnych sympatyj, p. Kazimierz... to była partya, proszę pani.
 — Jak dla kogo — rzekła radczyni, siląc się na spokój.
 Przyjaciółka spuściła oczy i laseczką od parasolika zaczęła kreślić kółka i figury na piasku... Przez chwilę trwało milczenie.
 Przerwała je pierwsza radczyni:
 — Moja droga pani, rzekła, jak powiedziałam, stosunek nasz z panem Kazimierzem zerwany; jakie były