Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom II.djvu/99

wić? kiedy nietylko ludzie z towarzystwa, ale nawet taki Frichtencwajg czuł się w obowiązku.
 — Czyż i on był tutaj?
 — A był.
 — Czegóż chciał od mamy?
 — Przyszedł dowiedzieć się o moje zdrowie i pytał czy mi nie potrzeba pieniędzy. Ofiarował mi kilkaset rubli na pół roku na bardzo mały procent.
 — I mama wzięła od niego?
 — Naturalnie, że wzięłam... dlaczegóż nie miałam wziąć?
 — A zkąd oddamy?
 — O! niech was o to głowa nie boli. Nie ztąd to zowąd, zawsze się znajdzie. W każdym razie Fichtencwajg jest bardzo poczciwy. Gadają na żydów, piszą na nich, a jednak...
 — Zapewne darmo nie pożyczył mamie tych pieniędzy.
 — No, nie.
 — A widzi mama!
 — Cóż chcecie, przecież to jego chleb. On z tego żyje.
 — Co mama myśli zrobić z temi pieniędzmi?, zapytał Czesław.
 — Meble chcę kupić. Cóż patrzycie na mnie z takiem zdumieniem, wszak nie mówię od rzeczy...
 — Dotychczas mama nie miała tego zamiaru —