Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/220

jek jest moc. Poczekaj jeno trochę, takiej ci jajecznicy ze szczypiorem sporządzę, jak sam najlepiej lubisz, a tymczasem dziewucha przyczesze się krzynkę i do drogi wybierze. Przecie ją takoż jak obdartusa w świat nie puszczę.
 — Dość że ty koniecznie tę dziewczynę chcesz ze mną wyprawić?
 — Toć ojciec jesteś, co masz dziecku żałować. Niech trochę światu ujrzy, tyle jej szczęścia.
 — Ale na co? Kobieto, co Julci po tem?
 — Już też chyba sam ani widzieć tego, ani pomiarkować nie chcesz co ja myślę?
 — A co?
 — Toż powiadam, dziewczynie się na siedmnaty rok obraca.
 — Obraca, to prawda.
 — Dziewka piękna.
 — Juścić piękna, niema co gadać.
 — Uważaj tylko sam, w kościele naprzykład. Ja wiem, że to grzech oczami wodzić po ludziach, wiem, alem matka, powstrzymać się nie mogę. Jak oto w niedzielę, albo przy święcie do kościoła pójdę, to patrzę, czy jest jaka ładniejsza od mojej Julci.
 — I co? — zapytał, śmiejąc się Zacharyasz — pewnie niema?
 — Ma się rozumieć że niema.
 — Ja to zaraz wiedziałem.
 — O! bo pewnie i ty sobie po ludziach uważasz?
 — Nie, tylko ja po tobie miarkuję, po twojem pomyśleniu. Właśnie dla ciebie Julcia pierwsza, samo