Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/234

 — Aha! już wiem, już wiem. On niedawno nastał. Czy jegomość do niego jedzie?
 — Trochę jakby i do niego.
 — Może on krewny jegomości?
 — Eh... nie...
 — To pewnie jegomość ma do niego interes?
 — Bez przyczyny nie jechałbym tyli kawał drogi.
 — Jaki to interes może być?
 To już moja rzecz.
 — No, niech będzie swoja rzecz. Ja nie lubię się komu naprzykrzać, ale przez życzliwość to ja jegomości powiem, że on dużego znaczenia nie ma.
 — A co mnie do jego znaczenia?
 — Myślałem. Jeżeli jaki interes jest do głównego plenipotenta, to najlepiej robić przez pana Kleina, rządcę... a do tego rządcego znów najpewniej można trafić przez Berka, co główną propinacyę trzyma. Ten Berek to wielka osoba! on wszystko może, rządca i plenipotent słuchają się jego jak małe dzieci.
 — Ja nie mam do nich interesu żadnego.
 — Czy jest, czy niema, nie szkodzi wiedzieć.
 — Ja tam tylko o tego młodzika chciałem się spytać.
 — O Rafalskiego?
 — Tak.
 — A co jegomość potrzebuje o nim wiedzieć?
 — Potrzebuję albo i nie potrzebuję. Ot tak, zgadało się, to i pytam, dla ciekawości.
 — Nu, co prawda, niewiele o nim tu słychać...