Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/45

 — To czego mnie Gerwazy dyfamuje?
 — Dajcie pokój! dajcie pokój!
 — Cicho!
 — Ignacy głosu żąda!
 — Ignacy! Ignacy! niech rzeknie mądre słowo...
 — Słuchaj-no, Ignacy — szepnął Zacharyasz — podziękuj ty im politycznie, od serca.
 Wędrowny na ławę wskoczył.
 Wieńcem otoczyła go gromada szlachty, kobiety nawet powychylały głowy z drugiej stancyi — zrobiła się cisza ogólna.
 Mówca odkrząknął i dźwięcznym głosem oracyę swoją rozpoczął:
 — Jest woda bieżąca i ziemia stojąca i niebo nad nami utwierdzone, jako powiada Pismo „utwierdził fironament“, według wszelakich gwiazdów niebieskich i jasności! Jest woda chłodząca, jest ziemia żywiąca i niebo grzejące, z którego ciepłość i deszcz i śnieg i rosa pada....
 — Prawda, prawda!
 — I przez wody chłodzącej — ciągnął dalej mówca — i przez ziemi żywiącej i przez nieba, co jest nad nami w wysokości, nie będzie ani miasto, ani wieś, ani król, ani chłop, ani żadne stworzenie, które jego jest.
 — Pięknie mówi, sprawiedliwie mówi!
 — Wiadomo, wypraktykowany po świecie.
 — I edukacyą ma... o! ma.
 — Cicho! — krzyknął Gerwazy, uderzając w stół pięścią — niech Ignacy gada, pięknego słowa nie żal posłuchać...