Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/67

 — Chodź, żydzie, jakże ci? Mordka.
 — Mordka. Gdzie jegomość mieszka?
 — Tymczasowo tu, we czworaku.
 — Porządny czworak, na moje sumienie, bardzo porządny.
 Weszli do stancyi. Rafałowa stała przy kominie, na którym palił się ogień. Od ognia czerwoność szła i kładła się na jej twarzy ogorzałej, na włosach niby smoła czarnych, kładła się i migotała w oczach, jakoby inny jakiś ogień co się we środku człowieka pali.
 — Oto jest, Józiu, żyd — rzekł Rafał.
 Wzruszyła ramionami.
 — Dziw wielki — odburknęła — nie widział kto żyda!
 — Przepraszam godnę jejmość — mówił Mordka pokornie — żyd żydowi nierówny... różne żydy na świecie są.
 — A juści!
 — On do nas na pokomorne chce — mruknął Hulajdusza.
 — Gdzie?
 — Do karczmy. Cóż ty, Józiu?
 — O! zaraz na pokomorne? jeszcze czego?
 — Płacić chce.
 — Rzetelnie, na moje sumienie, rzetelnie chcę godnej jejmości zapłacić, choćby za pół roku, choćby za cały rok z góry. Dobremi pieniędzmi płacę.
 — Cóż, Józiu?
 Rafałowa oparła się ręką o komin i przyglądała się żydowi.