Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/78

na kopczyku przy drodze i głowę na dłoniach wsparłszy, dumała prawie do nocy.
 Gwiazdy świeciły już, kiedy powróciła do domu.
 Hulajdusza siedział przy stole zasępiony, chmurniejszy jeszcze niż zawsze i z podełba zerkał na niemowę, która się przy kominie krzątała.
 — Gdzieś ty chodziła? — zapytał, gdy żona weszła do izby.
 Ona wzruszyła tylko ramionami i ani słówka nie rzekła. Spojrzała zaś na niego tak, że go od pytania wszelaka ochota odeszła.
 Mruknął coś niewyraźnie, może zaklął półgłosem, potem kolacyę zjadł i rzucił się jak kłoda na ławę.
 Nazajutrz niedziela była.
 Do kościoła mnóstwo narodu spieszyło, jak zwykle w niedzielę.
 Na drogach widzieć było można i powozy pańskie i bryczki i dryndule różne i chłopskie wasążki, i moc prostego narodu, co dla lekkości, a i dla oszczędności także, wziąwszy obuwie w garść, dąży ku domowi Bożemu.
 Zacharyasz z Kundą i córkami na bryce paradował.
 Najbogatszemu z latoszyńskich dziedziców nie pasowało z prostym narodem za pan brat, per pedes, drogę mierzyć.
 I odzienie miał też paradne co się zowie.
 Kaszkiet ze skórzanym daszkiem, palto jak się patrzy, szalik na szyi czerwony jak krew.