Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/110

 — Dobrze; wczoraj, kiedy ojciec był łaskaw po mnie posyłać, ja byłem w Zawadkach.
 — Wiem o tem.
 — I wczoraj oświadczyłem się o rękę panny Jadwigi...
 Pan Sylwester niecierpliwie poruszył się na krześle.
 — Powinszować — rzekł — szkoda tylko, że nie byłeś łaskaw uprzedzić ojca o tak stanowczym kroku.
 — Wiedziałem najprzód, że aprobaty nie otrzymam.
 — Pokazuje się, że mnie znasz przynajmniej. Można było jednak, chociaż przez grzeczność, zakomunikować mi tę nowinę, jako „fait accompli“.
 — I to byłoby zbyteczne.
 — Nawet! Sądziłem... że...
 — Proszę ojca, aprobata w tym wypadku wcale niepotrzebna.
 — Zapewne. Przynajmniej kodeks tak twierdzi, doszedłeś do pełnoletności i chcesz jej, jak widzę, używać...
 — Nie skorzystałem z tego prawa.
 — Z powodu?
 — Nie zostałem przyjęty.
 Pan Sylwester nie mógł ukryć zdziwienia.
 — Nie zostałeś przyjęty?!
 — Tak ojcze, a właśnie powodem i jedyną przyczyną odmowy jest mój domniemany majątek... Ci ludzie zbyt szlachetni i zbyt dumni są, aby ich ktokolwiek mógł o interesowność posądzać. Panna mi sprzyja, to wiem; rodzice przeciwko mnie osobiście nic nie mają, ale o małżeństwie nie może być mowy. Panna Jadwiga powiedziała mi wprost,