Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/161

raz zwiesił głowę, stanął i obojętnie przypatrywał się koniom fornalskim, wlokącym za sobą ciężkie brony żelazne.
 — Ile na tem polu myślisz wysiać? — zapytał ojciec Jania.
 — Czterdzieści dwa korce i pół.
 — Czy nie za mało?
 — Z obliczenia tak wypadło.
 — Zkąd masz nasienie?
 — Swoje, z tego co mi ojciec na zagospodarowanie udzielił.
 — Szkoda. Mam teraz o wiele lepsze, umyślnie sprowadzone, niesłychanej plenności. Byłbym ci dał kilka korcy.
 — Nie wiedziałem, że ojciec ma na zbycie; zresztą gospodarstwo moje jest jeszcze za ubogie na to, żebym mógł kupować kosztowne, wyborowe zboża do siewu. Trzeba się obywać tem co jest.
 — Byłbym ci je dał... — powtórzył z naciskiem ojciec — dałbym...
 Janio nie odpowiedział ani słowa; p. Sylwester przygryzł usta.
 — Co się zieleni na tamtem polu, za owsem, ot tam? — rzekł szpicrutą wskazując.
 — Żyto, proszę ojca.
 — A gdzież masz pszenicę?
 — Z tamtej strony, pod lasem.
 — Dużo?
 — Niewiele... dwanaście morgów wszystkiego.
 — Ładna?