Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/204

unikała rozmowy o Janiu; Irenka nie wspominała także o Ludwiku, o tym olbrzymie, który z delikatnością kobiecą niemal, opiekował się jej nieszczęśliwym ojcem.
 Jednej nocy Jadwinia czuwała sama przy chorym. Ludwik wyjechał, panna Irena była w Piotrowicach przy matce, Florcia zmęczona położyła się spać.
 Jadwinia siedziała przy łóżku z książką w ręku, nie czytała jej jednak. Myśl jej błądziła daleko. Była zapewne przy Janiu.
 Pan Sylwester przytomność odzyskał. Otworzył oczy i ze zdumieniem spoglądał dokoła.
 — Gdzie jestem? — szepnął.
 Jadwinia pochyliła się nad nim.
 Ze zdumieniem patrył w jej twarz piękną.
 — Gdzie jestem? — powtórzył.
 — U nas, u doktora.
 — Gdzie?
 — U dobrych przyjaciół... niech pan nie mówi, proszę. Ja nie wiem czy panu mówić wolno... Ludwiś lada chwila nadjedzie.
 — Ludwiś? jaki Ludwiś?
 — Brat mój, doktór.
 — Karpowicz!
 — Tak, ale niechże pan nie mówi, proszę na wszystko...
 Patrzył na nią długo i uważnie. Kombinował coś w myśli.
 — Któż pani jesteś? — zapytał.
 — Siostra Ludwika... Jadwiga.