Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/77

 — Przepraszam, chciałem zapytać wielmożnego pana o jeden interes.
 — Słucham.
 — Między naszymi żydkami jest gadanie, że wielmożny pan dostał jakąś sukcesyę.
 — Być może.
 — Oni powiadają, że nawet dość duża ta sukcesya jest.
 — I to być może...
 — Ale mnie się zdaje, że to nieprawda.
 — Także być może.
 — Wszystko być może, być może! Dlaczego wielmożny pan nie chce powiedzieć jak jest?
 — A co ci mój Wigdorku do tego?
 — Cieszyłbym się, na moje sumienie, jabym się cieszył!
 — Więc się ciesz.
 — A jeżeli to nieprawda?
 — To się jeszcze bardziej ucieszysz. Tak czy owak, zawsze będziesz miał powód do radości...
 — Pan dobrodziej dziś nie ma ochoty do gadania. Przyjdę kiedy indziej, a jeżeli będzie co potrzeba, niech pan po mnie przyśle. Z tą karczmą wartoby skończyć.
 — Jeszcze czas.
 — Aj, to prawda teraz jest czas... ale on bardzo nieładny!
 Karpowicz śmiał się w duchu z tych zabiegów Wigdora, a rozumiejąc doskonale ich cel, nie zdradził ani je-