Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/82

i zaprowadził je do stajni. Godzina południowa, należy się im obrok...
 — Zapewne masz za dużo owsa?
 — Niewiele, ale dla ojcowskich koni wystarczy.
 — Mój synu, wiedz o tem, że kto puszcza się w drogę, obowiązany jest o pożywieniu dla swoich koni myśleć.
 — Taka bagatelka!
 — Bagatelek nie lekceważ, bo z kropel drobnych tworzą się całe jeziora.
 — Co w domu słychać? — spytał Janio, chcąc rozmowę na inny zwrócić przedmiot. — Mama zdrowa? Irenka?
 — Jak zwykle... Dziwią się, że je dość rzadko odwiedzasz. Masz zapewne jakieś inne, obowiązkowe wizyty?
 — Prawie żadnych.
 — Wyjeżdżasz jednak czasem...
 — Bardzo rzadko. Zresztą wiadomo ojcu dobrze, że chcąc coś mieć na Majdanie, niemożna czasu tracić. Jest tu dość zatrudnienia, a warunki dzierżawy twarde.
 Pan Sylwester nic na to nie odrzekł. Usiedli do stołu w milczeniu, Michałowa podała bardzo skromny obiadek.
 — Porządnie sobie żyjesz synu — zauważył p. Sylwester.
 — Według mego zdania, bardzo — odrzekł Janio — mam małe potrzeby.
 — Tem lepiej. Pamiętaj o tem zawsze, że im mniejsze potrzeby, tem większa łatwość ich zaspokojenia.
 Potem zaczął dopytywać o roboty. Janio zdał najbardziej szczegółową relacyę o wszystkiem, co od czasu objęcia Majdanu zrobił. Pan Załuczyński słuchał uważnie, od