Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom IV.djvu/83

czasu do czasu słówko jakieś wtrącił, radę dał i na takiej rozmowie zeszła godzina.
 Ojciec nie miał powodu być niezadowolonym z syna, przeciwnie, cieszyć się raczej mógł z jego pracowitości i zabiegłości. Byłby może nawet uściskał Jania, gdyby nie owa fatalna pogłoska. Chciał koniecznie wybadać, o ile w niej było prawdy, wybadać ubocznie, nie zapytując wprost. W tym celu przeglądał księgi rachunkowe, sądząc, że w nich znajdzie wskazówkę. W księgach oprócz wydatków na gospodarstwo i bardzo skromne potrzeby domowe, nie figurowało nic. Trzeba było inną drogą szukać prawdy.
 — Słuchaj-no panie synu — zapytał — a jakże z finansami?
 — Dobrze, proszę ojca.
 — Zupełnie dobrze?
 — Tak.
 — Wystarczy ci na roboty wiosenne?
 — Wystarczy.
 — A jakże będzie z czynszem? z podatkami?
 — Zapłacę w terminie. Dla czego ojciec o to pyta?
 — Bo gdybyś czynszu w swoim czasie nie oddał, to musiałbym z tobą postąpić jak z niewypłacalnym dłużnikiem, co, jak się zapewne domyślasz, nie zrobiłoby mi szczególnej przyjemności.
 — Niech ojciec będzie spokojny.
 Wobec tego zapewnienia, p. Sylwester zwątpił o prawdziwości pogłoski i odjechał do pewnego stopnia uspokojony.