Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom VI.djvu/164

ani szpadą nigdy w życiu robiłem... może więc lepiej sprobujemy się na cyanek potasu, albo na strychninę...
 — Alboż ja jestem lis, żebyś mnie brał na trutkę!! Wstydź się doktorze! W moich żyłach płynie krew rycerska... a przodkowie moi mieli zawsze wstręt do wszelakich proszków aptekarskich... Gdy się bić, to bić po szlachecku, żeby krew płynęła strumieniami.
 — Doskonale! — zawołał śmiejąc się doktór — idzie tylko o małą bagatelkę.
 — No?
 — O to mianowicie, że do takiej rozprawy na śmierć lub życie... trzeba mieć przedewszystkiem przyczynę, a tej w danym wypadku nie widzę.
 — Jakto? Nie widzisz jej? a panna Julja?
 — Ech, wolne żarty, panie dobrodzieju. — Któż panu broni wyznać jej swoje uczucia, a jeżeli zostaną przyjęte, to kto panu przeszkadza zaprowadzić ją do ołtarza?
 Kaliciński dłonią w czoło uderzył.
 — To prawda! — zawołał, na honor, prawda. — Że mi to jednak dotychczas na myśl nie przyszło.
 — A widzi pan dobrodziej... Każda wielka myśl odznacza się prostotą... Wyznaj pan swoje sentymenta, a będziesz najlepiej poinformowany, czego się trzymać...
 — A jeżeli odrzuci mnie?
 — Na to już nie ma środka... nawet w aptece.
 — Słuchaj no doktorze — rzekł olbrzymi konkurent z wyrazem rozrzewnienia w głosie... a ty... ty.. o niej wcale nie myślisz?
 — Nie zastanawiałem się jeszcze nad tem...