Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom VI.djvu/194

 — Zastanówcie się — pomyślcie. Czy nie lepiej mieć swoje własne, aniżeli służebność...
 — Hi, lepiej, albo i nie lepiej...
 — Sami wczoraj gadaliście inaczej.
 — Niech wielmożny pan da po dziesięć morgów pola i po dziesięć lasu, to się namyśliwa...
 — Majątku by nie wystarczyło.
 — Toć możnaby u pana Kalicińskiego przykupić po sąsiedzku.
 — Więc nie chcecie?
 — Nie! nie chcemy.
 — To już wasze ostatnie słowo?
 — Ostatnie...
 — Ha, trudno. Zobaczycie, że będziecie kiedyś żałowali, wspomnicie moje słowo — ale już będzie zapóźno.
 — To niewiadomo.
 — Powiedzcież mi przynajmniej, kto was tego nauczył?
 — My i sami wiemy, przez żadnych nauków,
 — A cóż wy wiecie?
 — Dyć wiemy... że jeno trza troszkę poczekać, a to wszystko co kiele nas je, nasze będzie.
 — Tak myślicie?
 — A juści.
 — Mylicie się dobrzy ludzie. Wprowadzono was w błąd. Jakiś oszust nagadał wam głupstw — a wy mu wierzycie. Nie chcecie słuchać tego, kto do was przychodzi jak najlepszy przyjaciel, jak brat... kto wam życzy dobrze i szczerze — a dajecie chętne ucho pija-