Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom VI.djvu/39

na ramieniu uczułem ciężar, jakby kto na niem cegłę położył... Obejrzałem się.
 Był to kuzyn pani Szwalbergowej, maszynista.
 Utył trochę, brodę zapuścił i, przynajmniej w moich oczach, miał minę świętokrzyzkiego zbójcy.
 Drgnąłem.
 No, myślę sobie, będzie mi ciepło... Ciekawym co ten bandyta ze mną zamierza uczynić?
 — A jest nareszcie zguba! — zawołał tryumfująco — jest zguba!
 — Panie...
 — Może pan nie przypominasz sobie?
 — Ależ owszem, pamiętam, doskonale pamiętam. Czyż mógłbym zapomnieć?
 Bandyta wyszczerzył białe zęby i śmiał się.
 — Figlarz z jegomości — rzekł — figlarz, panienkom głowy zawracać, to podobno pański fach, pańska specyalność.
 — Ja... to jest, właściwie...
 — Nie udawaj pan niewiniątka. Jużci nie zaprzeczysz, że umizgałeś się do Pelci.
 — Nawet przez myśl mi to nigdy nie przeszło.
 — Ktoby panu wierzył?...
 — Mogę pana zapewnić.
 — Gadanie! ale nie o to idzie... Co się mamy kłócić, ja jestem kolejarz, pan kolejarz, ostatecznie łączy nas koleżeństwo... Co się stało, to stało. Oto lepiej weźmy dorożkę i pojedziemy na kolacyę...
 — Ale...