Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom VI.djvu/54

i rzekł. Zmarły niedawno serdeczny mój przyjaciel Dezydery...
 — Dezydery! — zawołała ciotka — zapisał ci?! ile? mówże ile? No, Wiktorze, bo dalibóg rozgniewam się na ciebie. Tu idzie o ważne rzeczy, o los całego życia, a ty...
 — Moja ciociu, kiedy ja sam nie wiem ile mi zapisał.
 — Przecież mecenas musiał ci powiedzieć.
 — Powiedział tyle tylko, że stryj Dezydery pozostawił u niego testament, mocą którego zapisał mi folwark zwany Kalinówką.
 — Śliczny folwark, znam doskonale — zawołała ciotka z uniesieniem radości. — Ślicznie, wybornie! winszuję ci z serca.
 — I ja ci winszuję, drogi braciszku — rzekła Julcia, zarzucając mu ręce na szyję.
 — A o Julci nie pamiętał jednak.
 — O nie ciociu, tylko dał jej inną rolę.
 — Jakto?
 — Mnie zrobił właścicielem większej posiadłości ziemskiej, a Julcię moim... zgadnij czem...
 — Alboż ja wiem... może gospodynią, albo szafarką.
 — Jeszcze gorzej... Ciebie zrobił stryjaszek moim Ickiem.
 — Ickiem?!
 — Jeżeli wolisz, to Ickową. Zalecił bowiem, aby na hypotece Kalinówki zabezpieczyć dla ciebie dziesięć tysięcy. Umówmy się tedy o procent, moja