Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom VI.djvu/58

 — Tem bardziej, tem bardziej. Ja wiem, że cioteczka jest zawołana gospodyni; więc też oddam jej pod komendę wszystkie krowy, będzie ciocia wyrabiała sławne na całą Europę, a może i na Amerykę nawet, masło i sery, będzie ciocia smarzyła arcydzieła komfitur i tym podobne osobliwości. O, proszę się nie wymawiać; wiem ja dobrze, że tak znakomitej gospodyni jak ciocia w świecie poszukać! Nieprawdaż Julciu?
 — Ależ naturalnie.
 Ciotka nie obojętna na pochwałę — rzekła z uśmiechem:
 — Z tego coś powiedział, mój Wiktorze, widzę, że nie pójdziesz za radą mecenasa...
 — Niech się ciocia nie dziwi. Przez całe życie było mi duszno i ciasno. Młodość moja upłynęła wśród murów szkolnych, a później przy męczącej pracy biurowej, teraz więc, gdy mi się nadarza tak niespodziewana sposobność, chciałbym odetchnąć pełną piersią, zaczerpnąć aromatycznego powietrza, które mi tylko z poematów jest znane.
 — Pamiętasz, Wiktorze, jak mówiłeś: gdybym był bogatym....
 — Jakto czy pamiętam? Cóż za pytanie! Istotnie los, a raczej stryj, którego nie znałem zupełnie, nie mógł mnie piękniejszym uszczęśliwić podarkiem.
 — Rzeczywiście folwark prześliczny — wtrąciła ciotka.
 — Cóż tam folwark! to rzecz podrzędna; ale stanowisko!
 — Chłopstwo...