Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom VI.djvu/75

 — Ale dla czegóżby się nie miał ożenić? — spytał Wiktor.
 — Albo ja wiem, proszę wielmożnego pana. Jest jeszcze nie bardzo stary, chociaż i nie bardzo też młody, wygląda tak jak inni panowie, folwarczek ma co prawda nie duży, ale ma.
 — Może nie stara się o żonę?
 — Właśnie, proszę wielmożnego pana, on się tylko tem trudni. Nasz Mosiek, wielki krawiec, pierwsy na całe Bosekaczki, ma z pana Kalicińskiego całe utrzymanie. On jemu ciągle szyje ładne kamizelki, paltony, jak zwyczajnie dla kawalera i to wszystko napróżno. Ja miarkuję, że oni oba nie mają szczęścia do takich interesów.
 — Jak to oba?
 — Ny, tak ten co szyje paltony, jak i ten co w nich chodzi.
 Ciotka rozśmiała się.
 — No, mój panie Jojna — rzekła — nie każdy patrzy na garderobę, być bardzo może, że ten pan ma taki charakter niedobry, że go nikt nie chce za zięcia.
 — Aj, jaki charakter? Co on ma mieć za charakter? Na co jemu charakter?
 — Przecież musi być albo dobry, albo zły; albo uczciwy, albo nie.
 — Ja pani co powiem. On nie jest ani dobry ani zły, ani taki ani owaki; zwyczajny sobie szlachcic z przeproszeniem, ani pachnie ani śmierdzi, albo to