Ta strona została uwierzytelniona.
DO MATKI.
O! matko, gdy twe dziecię głodne jeść zawoła,
Daj mu chleba czarnego i krynicznéj wody;
Ucz je, niech wcześnie pozna życia niewygody,
Aby zniosło je późniéj, nie zmarszczywszy czoła.
Gdy dziecię twoje igra z drugiemi wśród sioła,
Ucz je, jak ma ukochać braci zastęp młody,
Nauczaj je miłości, i pracy i zgody,
I prowadź je w tę stronę, gdzie jest wiejska szkoła...
A kiedy twe pacholę zmężnieje i wzrośnie,
Ucz je, jako ma ująć wielki ciężar pługa,
Niech wychodzi na rolę, śpiewając radośnie...
O! matko, w duszę dziecka rzucaj siew o wiośnie,
A piękny plon przyniesie twoja praca długa —
Gdyż w dobrém życiu syna jest matki zasługa.
Klemens Junosza.
