Strona:Klemens Junosza - Drobiazgi.djvu/86

88

 — Migdał, czy rodzenek, — rzekł, proszę wybierać.
 Ale pan Roch ani wybierał, ani wstawał, opuścił głowę na piersi i chrapał jak za najlepszych czasów. Wówczas podbiegłem i rzekłem do Hortensyi:
 — Pozwól pani zastąpić tego sfatygowanego kawalera... wybieram migdał.
 Serce mi powiedziało, że Hortensya jest w danej chwili migdałem.
 Puściliśmy się w taniec, nie zważając na to, że w domu zrobił się skandal, że zacnego Rocha nikt nie mógł się dobudzić, że musiano go wynieść na drugą stronę i położyć na sofie.
 Nieprzyjaciel został pobity stanowczo... W kontredansie Hortensya przysięgła mi na szczątki zwiędłej róży, że nigdy w życiu nie zdecyduje się być żoną takiego ospalca, że gotowa jest czekać na mnie, aż dotąd, dopóki nie zdobędę odpowiedniego stanowiska, że mnie kocha...
 Przepędziłem najcudowniejszy wieczór w mem życiu! Aż do białego dnia tańczyłem z Hortensyą, okazując jej szaloną miłość wzrokiem, słowami i nogami.
 A Męczyszkapski spał.