Strona:Klemens Junosza - Dworek przy cmentarzu.djvu/32

28

gazety i odczytywałem ją bardzo uważnie, ale bez żadnego rezultatu.
 Nie rozumiałem nic a nic.
 Na szczęście, gazeta nie była, jak się o tem dowiedziałem później, jedynem źródłem informacyi o stanie politycznym Europy. Istniało inne, nierównie obfitsze, a pewniejsze podobno, a mianowicie żydzi.
 — Ci wszystko wiedzą, mówił nieraz dziadek, ich trzeba pytać.
 Przypominam sobie kilku znakomitych. Najpoważniejszym był Dawid Pfeferkorn, wspaniały żyd, z białą brodą, w atłasowej kapocie, przepasany pasem jedwabnym. Gruby, jak okseft, bogaty; podobno bardzo mądry.
 Dawid handlował drzewem i zbożem i co roku na tratwach z pszenicą i masztowemi sosnami odbywał podróż do Gdańska, zkąd, oprócz talarów, przywoził dla wszystkich panów w miasteczku doskonałe cygara i politykę.
 Jeden tylko transport polityki na rok, ale dobry!
 Powrót Dawida z Gdańska bywał wypadkiem doniosłego znaczenia. Cała inteligencya miasteczka garnęła się do niego. Zapraszano go wszędzie i do dworku przy cmentarzu także.
 Wszyscy skupiali się przy wielkim stole, a Da-