Strona:Klemens Junosza - Dziadowski wychowanek.djvu/19

 — A dlaczego mysz nie jest nietoperzem?
 — Bo nie ma skrzydeł.
 — Cielę też niema skrzydeł, a nazywa się tylko albo jałoszka, albo byczek...
 — Ty sam cielę jesteś. Powiadam ci, że mysz, to jest mysz, a nietoperz, to także jakoby mysz, tylko że ze skrzydłami. Mysz jada ziarno, słoninę, chleb, a nietoperz lata po nocy i łapie różne muszki, ćmy i żywi się niemi. Naumyślnie złapię kiedy nietoperza, to zobaczysz.
 — Ja się boję takiego zwierzęcia...
 — Nie bój się. Ja sam go sobie położę na głowie i zobaczysz, że mi się we włosy nie wkręci.
 Chłopak się zamyślił, a po chwili znowu na Piotra podniósł swoje wielkie, czarne oczy — bo śliczne oczy miał ten dzieciak — i rzekł:
 — Dziadziu, a skąd się biorą muchy?
 — Rozmaicie. Przylatują z lasu, albo za bydłem lecą.
 — A skąd się wzięły w lesie?
 — Były tam.
 — A gdzie były pierwej, niż w lesie?
 — Wcale nie były.
 — Ale ja pytam, dziadziu, gdzie muchy były wtenczas, kiedy ich jeszcze nie było?
 — Bardzo ciekawy jesteś, mój Jasiu, trzeba cię będzie uczyć...
 — A na co uczyć?
 — Na to, żebyś nie był głupi.
 — Dziadzio to się też uczyli, jak byli głupie?