Strona:Klemens Junosza - Fotografie wioskowe.djvu/151

zebranie; przyrzeknij mi, że będziesz na niem, nie wymawiaj się, musisz przyrzec... jeżeli mnie kochasz.
 — A więc przyrzekam.
 — Nie dość na tem, wyprawisz zabawę u siebie.
 — U mnie?
 — Tak jest. Zaprosisz całe towarzystwo z Góry. Ja przyjmę obowiązki gospodyni domu. Przyślę ci kucharza na dwa dni przed zabawą i sama dopilnuję, żebyś się nie zawstydził. Bądź spokojny, już ja to wszystko obmyśliłam, postanowiłam i tak być musi. Jestem rodzona twoja ciotka i co robię, to robię dla twego dobra i szczęścia.
 — Ale...
 — Niema ale, zaopatrz tylko piwnicę, o kuchni ja sama pomyślę.
 Usiłował pan Maciej wymawiać się, ale ciotka słuchać nawet nie chciała. Wystąpiła z całą energią i posłuszny siostrzeniec przyrzec jej musiał, że się we wszystkiem do jej wskazówek zastosuje. Wymógłszy to przyrzeczenie, pani Izabella wygramoliła się do swego koczobryka i odjechała, powtarzając półgłosem:
 — Teraz mi się już nie wymkniesz.
 Pan Maciej zamyślony dużemi krokami przechadzał się po pokoju i nie zauważył na-