Strona:Klemens Junosza - Fotografie wioskowe.djvu/60

 — Eh! dzień, komu dobry, to dobry... a zdrowie mogę mieć z Boskiej łaski, nie z żydowskiej.
 — Mnie się zdaje, co pani miała dziś przykre spanie...
 — Jakie miałam, to miałam. Komu do tego zasię!
 — Jagno — zaczął Koguciński, — nie bądź ty taka sprzeczna... dalibóg, słuchać niemiło.
 — To sobie uszy zatkaj pakułami.
 — Jaguś, pókim dobry...
 — Bądź sobie zły... garnek z gorącą wodą jest...
 — Na co państwo w kłótni macie być... — rzekł poważnie Abram — ja tu naumyślnie, w pani Kogucińskiej interesie, przyszedłem.
 — Co?
 — Żebym tak zdrów był.
 — To gadajcie żywo.
 — Wolę poczekać, aż pani będzie dobra... zresztą maleńki to interes.
 — Czy duży, czy mały, trzeba powiedzieć.
 — Po co? Ja nawet nie wiem, czy pani lubi korale; nawet wiem na pewno, że pani nie lubiła nigdy...
 — Korali?
 — No, takich czerwonych korali, co kobiety na szyi noszą.