Strona:Klemens Junosza - Fotografie wioskowe.djvu/76

 — Wy jesteście cały mechanik, Mateuszu: na tyle gajowych, co tego lasu pilnują, potraficie...
 — Ej, co tam!... żeby ich było dwa i trzy razy tyle, nicby mi nie zrobili, zresztą nie zabiłem koziołka w hrabiowskim lesie, ale na chłopskim gruncie pod lasem.
 — Mój Mateuszu, skąd wyście mogli wiedzieć, że on tam jest?
 Chłop się roześmiał.
 — A skąd Abram wiedział, że u Kogucińskiego są skórki z tchórzów?
 — Koguciński mi mówił, a wam koziołek nie mógł powiedzieć...
 — Ja go też nie pytałem.
 — Ciekawość, doprawdy, jak wy z tą zwierzyną radzić sobie umiecie! A może macie sposoby sekretne?
 — Co o tem gadać... Człowiek zabiega i pracuje, jak umie, aby dalej, aby dalej, do śmierci...
 — Fe, Mateuszu, wstydźcie się. Co wy macie za przyjemność ciągle tylko śmierć wspominać!... co w niej dobrego? Człowiek nie powinien tego słowa wymawiać, bo czasem można w złą godzinę... Wam się zdaje, że jak człowiek umrze, to mu już dobrze... Aj, Mateuszu, jemu wcale nie dobrze, bardzo nie dobrze;