Strona:Klemens Junosza - Fotografie wioskowe.djvu/99

niema... tedy jasne jest, że dąbek ukradł nie kto inny, tylko Mateusz...
 — Prześwietny sądzie! — zawołał ekonom, — niech prześwietny sąd wyda surowy wyrok, według tego, żeby na drugi raz cudzego drzewa nie ruszał.
 — Co ma na swoją obronę Mateusz Sikora? — zapytał sędzia.
 — Po sprawiedliwości powiadam, że Koguciński baje jakby się szaleju objadł; ani mnie nie widział w lesie ani mnie na uczynku nie złapał, bo i nie mógł złapać, skorom nie kradł.
 — A gdzieżeście byli czwartkowej nocy?
 — W mieście, prześwietny sądzie, z żydami miałem do czynienia.
 — Całą noc?
 — Do czynienia miałem w dzień i wieczór, a w nocy spałem.
 — Gdzie?
 — U Abrama Pinkta.
 — Któż to widział?
 — Właśnie Abram tu jest i jeszcze cała gromada żydów, co może zaraz zaświadczyć, jako powiadam szczerą prawdę, bez żadnego kręcicielstwa.
 Sąd zgodził się na zbadanie tych świadków.