Strona:Klemens Junosza - Historya o kilku emerytach i jednym fortepianie.djvu/15

ja miałam jednego męża i to na mnie gadali, a tu ośmiu! Boże miłosierny, co to za świat teraz, proszę oto stoi fortepian w drugiéj stancyi.
 Istotnie w drugiéj stancyi stał długi fortepian, podobny z kształtu do leniwego pieroga, na cienkich nóżkach, z bronzami i z pedałem w kształcie lutni strzaskanéj.
 — Czy tylko dobry?
 — Jakto czy dobry: fortepian z dwoma szprycami przecież, a jaki ton! niech się organy chowają, proszę spróbować, bardzo proszę, jak w domu własnym.
 — Kiedy podobno żaden z nas nie grywa.
 — To ja panom zagram, — rzekła jejmość i obtarłszy palce o fartuszek, zabębniła polkę.
 Późniéj pan Inocenty spróbował każdy klawisz z osobna, wyliczono pieniądze, a na odchodném jejmość dygając w progu, mówiła:
 — Moje uszanowanie córeczce, ra-